لغت نامه دهخدا سست گرفتن. [ س ُ گ ِ رِ ت َ ] ( مص مرکب ) سهل انگاشتن. آسان گرفتن : ز هر قومی حکایت باز می جست نگیرد مرد زیرک کار خود سست.نظامی.که سخت سست گرفتی و نیک بد کردی هزار نوبت ازین رای باطل استغفار.سعدی. || آرام بودن. درشتی نکردن : بگفتن درشتی مکن بر امیرچو بینی که سختی کند سست گیر.سعدی.