سست گرفتن

لغت نامه دهخدا

سست گرفتن. [ س ُ گ ِ رِ ت َ ] ( مص مرکب ) سهل انگاشتن. آسان گرفتن :
ز هر قومی حکایت باز می جست
نگیرد مرد زیرک کار خود سست.نظامی.که سخت سست گرفتی و نیک بد کردی
هزار نوبت ازین رای باطل استغفار.سعدی. || آرام بودن. درشتی نکردن :
بگفتن درشتی مکن بر امیر
چو بینی که سختی کند سست گیر.سعدی.

فرهنگ فارسی

سهل انگاشتن . آسان گرفتن . یا آرام بودن . درشتی نکردن .
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم
فال تاروت فال تاروت فال تک نیت فال تک نیت فال فرشتگان فال فرشتگان فال لنورماند فال لنورماند