سخن بستن

لغت نامه دهخدا

سخن بستن. [ س ُ خ َ ب َ ت َ ] ( مص مرکب ) از گفتن بازماندن :
هوشم نماند و عقل برفت و سخن ببست
مقبل کسی که محو شود در کمال دوست.سعدی ( کلیات چ فروغی ص 54 ).