زفت و زکور

لغت نامه دهخدا

زفت و زکور. [ زُ ت ُ زُ ] ( ترکیب عطفی ، ص مرکب ) دون. سفله. بخیل. ( یادداشت بخط مرحوم دهخدا ) :
چرخ فلک هرگز پیدا نکرد
چون تو یکی سفله و زفت و زکور.
خواجه ابوالقاسم از ننگ تو
برنکند سر به قیامت ز گور.رودکی ( یادداشت بخط مرحوم دهخدا ).تو گرسنه ای و من نیم ، زفت و زکور
چندانکه خوهی بخور نه تلخ است و نه شور.سوزنی ( یادداشت ایضاً ).رجوع به زکور و ژکور شود.

فرهنگ فارسی

سفله و بخیل
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم
فال ارمنی فال ارمنی فال راز فال راز فال انبیا فال انبیا فال اعداد فال اعداد