لغت نامه دهخدا ذوزوائد. [ زَ ءِ ] ( ع ص مرکب ) اسد ذوزوائد؛ شیر که پنجه و ناب و غرش بر جای دارد. ابن سیدة آورده است :او ذی زوائد لایطاف بارضه یفشی المهجهج کالذنوب المرسل.( از تاج العروس ).
