داوری مازندرانی

لغت نامه دهخدا

داوری مازندرانی. [ وَ ی ِ زَ دَ ] ( اِخ ) شاعرست. او راست :
روزگار و هرچه در وی هست بس ناپایدارست
ای شب هجران تو پنداری برون از روزگاری
آفتابا از درمیخانه مگذر کاین حریفان
یا بنوشندت که جامی یا ببوسندت که یاری.