خسروی قاجار. [ خ ُ رَ ی ِ] ( اِخ ) محمدقلی میرزا ملک آراء فرزند فتحعلی شاه از شاعران دوره قاجار است. والده او ( صبیه محمدخان قاجار و همشیره اعتضادالدوله سلیمان خان مغفور ) ابتداءدر عقد نکاح مهدیقلی خان بن حسنخان سعید شهید بود و بعد از فوت آن خان در استرآباد در سلک حرم فتحعلی شاه قاجار درآمد و از او محمدقلی میرزا زاده شد. بدوران فتحعلی شاه این شاهزاده حاکم مازندران و استرآباد بود و چون فتحعلی شاه درگذشت و سلطنت به محمد شاه قاجار رسید شاهزاده مزبور به تهران آمد و بر اثر کهولت و پیری از خدمت معاف شد و بهمدان رفت و در آنجا بطاعت عمر گذراند تا بدرود حیات گفت. این ابیات ازوست : شد آن محمل نشین از چشم و ز آه حسرت آمیزم زمام ناقه اش چون دل بدست ساربان لرزد دل من مضطرب شد در خم زلف چو چوگانش چو آن طفل مشعبد کز فراز ریسمان لرزد چنان لرزد ز باد مشکبو زلف سیاه او که از بیم شهنشه رای در هندوستان لرزد جهان مکرمت فتحعلی شد آنکه از جودش دل خورشید در گنجینه دریا و کان لرزد.( مجمعالفصحاء ج 1 ص 25 ).
فرهنگ فارسی
محمد قلی میرزا خسروی یکی از ادبا و شعرای معروف ایران باوایل قرن چهاردهم ه.ق . است .
