بیهده سرای

لغت نامه دهخدا

بیهده سرای. [ هَُ دَ / دِ س َ ] ( نف مرکب مرخم ) بیهوده سرای. که یاوه و ناراست سراید. سخنسرای بیهوده. یافه سرای :
جز مدح شاه بیهده گوئیست شاعری
هشتاد سال بس که بدی بیهده سرای.سوزنی.رجوع به بیهده و بیهوده شود.