بی بی هیبت
دانشنامه اسلامی
محمد باقر مجلسی بقعهٔ بی بی هیبت را به فاطمه صغری دختر موسی بن جعفر(ع) متعلق می داند. بعضی گفته اند پس از شهادت امام رضا(ع) در طوس، کسان آن حضرت متفرق شدند؛ بی بی هیبت که نام حقیقی اش فاطمه است، از خواهرش، حضرت معصومه(س) جدا شد و به رشت و از آنجا به باکو رفت و در دهکدهٔ شیعه نشینِ «شیخ»، سکونت گزید و در همانجا وفات یافت؛ اما این گزارش با وقایع تاریخی، همخوانی ندارد؛ چرا که حضرت معصومه(س) پیش از امام رضا(ع) وفات یافته است. در بقعهٔ بی بی هیبت، علاوه بر مزار خود وی، قبرهای دو برادرزادهٔ دختر و یک برادرزادهٔ پسر وی و نیز خادم وی حاجی بدری، معروف به «هیبت» قرار دارد. باکیخانوف نام آن حضرت را «حلیمه خاتون» ضبط کرده است.
زیارتگاه بی بی هیبت در اراضی ده شیخ، در مغرب خلیج باکو، بر سرراه باکو-بادکوبه و شبه جزیره آبشوران به سالیان و لنکران (طالش)، بر روی تپه ای مشرِف به دریای خزر قرار گرفته است. این بقعه در حدود شش کیلومتری جنوب غربی باکو، واقع شده است. چون در قفقاز، غالباً اماکن زیارتی را «پیر» می نامند، مردم محل، به امامزاده بی بی هیبت نیز عنوان پیر داده اند و از آن اغلب با عنوان «پیر بی بی هیبت» یاد می کنند. این مکان در میان افراد بومی منطقه، به «مسجد حضرت فاطمه زهرا(س)» نیز شهرت دارد.