دانشنامه اسلامی
ایشان به خاطر سیادت مادرش، به «حاج میرزا محمدحسن» مشهور است. درباره اجداد پدرش نیز گفته شده که آنان از سادات بوده اند و از بحرین به ایران تبعید شده اند و یا مهاجرت کرده اند و برای رعایت مصالحی، مانند حفظ جانشان، عمامه سفید بر سر بسته اند.
تحصیل علوم دینی را نزد پدرش آغاز کرد. بعد از فوت پدر، او و برادرش، نزد غلام رضا فقیه یزدی خراسانی به فراگیری علوم دینی ادامه دادند. دروس سطح را نزد دانشمندانی همچون: آیت اللهی، علومی، شهید صدوقی و طباطبایی سلطانی بروجردی فراگرفت. از دیگر اساتید ایشان می توان به: سید محمدرضا گلپایگانی، محمدعلی اراکی، محقّق، فکور، مرتضی حائری یزدی ، سید رضا بهاءالدّینی، میرزا هاشم آملی و... اشاره نمود. ایشان با پشتکار فراوان و بهره بردن از محضر اساتید گرانقدر، به مرتبه اجتهاد نائل گردید.
وی، علاوه بر فقه و اصول، تفسیر، حدیث، عرفان، فلسفه، ریاضی و هیئت را نزد علامه طباطبایی، رفیعی قزوینی، شعرانی، حکیم و الهی قمشه ای، آموخت.
امامت جمعه شهرستان بروجرد و حضور در جبه های نبرد در جنگ ایران و عراق، از فعالیت های ایشان به شمار می رود.
تدریس خارج فقه و اصول و علوم اسلامی در حوزه علمیه قم، تدریس خارج مباحث قرآنی به ویژه احکام القرآن و چندین دوره اصول تفریعی و پاره ای از کتاب های فقهی با اشاره به مسائل جدید و مقایسه با قانون مدنی، عرفان، فلسفه، کلام و بعضی از مباحث هیئت، از فعالیت های علمی ایشان است.
