لغت نامه دهخدا دانج. [ن ِ ] ( ع ص ) تراب دانج ؛ خاکی که بدان باد نشان خانه ای را بپوشد و برانگیزد و ببرد آنرا. ( منتهی الارب ).دانج. [ ن َ ] ( معرب ، اِ ) معرّب دانه است در آخر بعضی کلمات چون : شهدانج.
