( خزامة ) خزامة. [ خ ِ م َ ] ( ع اِ ) حلقه موئین که در بینی شتر کنند ومهار بر وی بندند. ج ، خِزام ، خِزامات ، خَزائم. || تسمه ای که بدان نعلین را به روی پا بندند. ( از منتهی الارب ) ( از لسان العرب ) ( از تاج العروس ). - خزامةالنعل ؛ دوال باریک که میان هر دو شراک باشد.( از منتهی الارب ) ( از لسان العرب ). خزامة. [ خ ُ م َ ] ( اِخ )ابن لیثی بن یعمر. وی صحابی بود. ( از منتهی الارب ). خزامة. [ خ ُ م َ ] ( اِخ ) بنت جهمة. زنی از زنان صحابیه بوده است. ( از منتهی الارب ).
فرهنگ فارسی
( اسم ) ۱ - حلق. مویین که در بینی شتر کنند و مهار بروی بندند. ۲ - تسمه ای که بدان نعلین را بروی پا بندند . بنت جهمه زنی از زنان صحابیه بوده است
