ادهى

دانشنامه اسلامی

[ویکی الکتاب] ریشه کلمه:
دهی (۱ بار)
«أَدْهی» از مادّه «دهو» و «دهاء» به معنای مصیبت و حادثه بزرگ است که راه خلاص و علاج و درمان ندارد; و گاه به معنای شدت هوشیاری نیز آمده است. اما در آیه مورد بحث به معنای اول می باشد.
داهیه به معنی امر عظیم و امر نا پسند است که آن را چاره‏ای نباشد یعنی: بلکه قیامت وعدگاه آنهاست و آن بلیّه بزرگتر و تلخ‏تر است. این کلمه یکبار در قرآن آمده است.
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم