ابج

لغت نامه دهخدا

( آبج ) آبج. [ ب َ ] ( اِ ) نشانه کمان گروهه. || آلتی در زراعت.
ابج. [ اَ ب َ ] ( ع اِ ) ابد.
ابج. [ اَ ب َج ج ] ( ع ص ) فراخ چشم.

فرهنگ معین

( آبج ) (بَ ) ( اِ. ) ۱ - نشانة کمان گروهه . ۲ - آلتی در زراعت . آبچ نیز گویند.

فرهنگ فارسی

( آبج ) ( اسم ) ۱ - نشان. کمان گروهه. ۲ - آلتی در زراعت .
نشانه کمان گروهه آلتی در زراعت
فراخ چشم