ساختگرا به فردی اطلاق می‌شود که به مبانی ساختگرایی اعتقاد دارد و بر این باور است که واقعیت‌ها و دانش‌ها از طریق تعاملات اجتماعی و فرهنگی شکل می‌گیرند. ویژگی‌های این افراد شامل توجه به ساختارهای اجتماعی، تأکید بر نقش زبان در شکل‌دهی به فکر و تأثیرات متقابل فرهنگ و شناخت است. آنها معمولاً به بررسی چگونگی ساخت و ایجاد معانی در بافت‌های اجتماعی و فرهنگی می‌پردازند.
رویکرد این مفهوم تأثیر عمیقی بر علم اجتماعی گذاشته است. این رویکرد به محققان کمک می‌کند تا نحوه شکل‌گیری هویت‌ها، نهادها و ساختارهای اجتماعی را درک کنند. با تحلیل روابط قدرت و تأثیر زبان بر تفکر، ساختگرایی به پژوهشگران این امکان را می‌دهد که پیچیدگی‌های اجتماعی را بهتر شناسایی و تبیین کنند. این رویکرد به نقد ساختارهای موجود و ایجاد تغییرات اجتماعی نیز کمک می‌کند.
تفاوت اصلی بین این مفهوم و دیگر رویکردهای فلسفی در نحوه درک واقعیت و دانش است. در حالی که رویکردهای دیگر ممکن است به واقعیت‌های عینی و مستقل از انسان‌ها تأکید کنند، ساختگرایی بر این باور است که واقعیت‌ها تنها از طریق تعاملات انسانی و فرهنگی معنا پیدا می‌کنند. این امر می‌تواند به ایجاد نظریه‌های جدید و چالش‌های موجود در فهم ما از جهان کمک کند.
