لغت نامه دهخدا
مشاجر. [ م َ ج ِ ] ( ع اِ ) ج ِ مَشجَر و مِشجَر. ( ناظم الاطباء ). رجوع به مَشجَر و مِشجَر شود.
مشاجر. [ م َ ج ِ ] ( ع اِ ) ج ِ مِشجَر، موضع مشاجرة. یا مصدر میمی است در این عبارت از حریری در مقامه صعدیه : أشهد مشاجر الخصوم و أسفر بین المعصوم منهم و الموصوم. ( از محیط المحیط ).
