لغت نامه دهخدا عمارت ساز. [ ع َ / ع ِ رَ ] ( نف مرکب ) سازنده عمارت. عامل آبادانی. آبادان کننده : پادشاهی در او عمارت سازدختری داشت پروریده بناز.نظامی.
