طغ

لغت نامه دهخدا

طغ. [ طَغ غ ] ( ع اِ ) گاو نر. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ). طُغیا. ( منتهی الارب ). به عربی اسم ثور است. ( فهرست مخزن الادویه ).
طغ. [ طَ ] ( اِخ ) نام یکی از قبایل قوم قبچاق بوده است. رجوع به نخبةالدهر دمشقی ص 264 شود.