مدوه

لغت نامه دهخدا

مدوه. [ م ُ دَوْ وِه ْ ] ( ع ص ) شتر را به سوی بچه خواننده به لفظ داه داه یا ده ده. ( از آنندراج ). نعت فاعلی است از تدْویه. رجوع به تدْویه شود.
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم
ضیق وقت
ضیق وقت
آتو
آتو
سعادت
سعادت
هورنی
هورنی