شیرود
دانشنامه عمومی
شیرود از سمت غرب به شهر کتالم و سادات شهر و از سمت شرق به شهر تنکابن متصل است. به استناد قانون تعاریف و ضوابط تقسیمات کشوری و بنابر پیشنهاد وزارت کشور در شهریور ۱۳۸۶ و با تصویب وزیران عضو کمیسیون سیاسی ـ دفاعی در خرداد ۱۳۸۷ ، روستای «شیرود» با تجمیع روستاهای «واچک»، «مجتمع فرهنگیان»، «برامسر»، «رمج محله»، «کچانک»، «لپاسر»، «کاسه گرمحله»، «شاغوزکله»، «بالا شیرود»، «محمدآباد»، «تمی جانک»، «خزر کنار»، «میاندج محله»، «رشیدیه»، «زروج محله»، «لشتو»، «همت آباد» و «شریف آباد» از توابع دهستان گلیجان بخش مرکزی شهرستان تنکابن استان مازندران، شهر شیرود تشکیل گردید. از مکانهای دیدنی شهر شیرود می توان به امامزاده آقا سید حسین شیرود، آبشار جلیسان تودارک، پل قدیمی شیرود و … اشاره کرد.
مردم شیرود به زبان های مازندرانی و گیلکی سخن می گویند.
در واژه نامه بزرگ تبری، لهجه منطقه شیرود جزء گویش تنکابن مرکزی از زبان مازندرانی قرار گرفته است. طبق این واژه نامه لهجه های گویش تنکابن مرکزی شامل: دوهزاری، سه هزاری، خرم آبادی، گلیجانی و چالکش می باشد.
جمعیت شهر شیرود بر اساس سرشماری مرکز آمار ایران در سال ۱۳۹۵ برابر با ۱۱٫۳۷۷ نفر ( ۳۸۵۱ خانوار ) بوده است.
• علی اکبر شیرودی ← خلبان جنگی
• سعید شیرود قربانی ← والیبالیست
• بقعه سیدحسین بن موسی الکاظم در شیرود ( برادر رضا )
• آبشار تودارک
• پل قدیمی شیرود
• ساحل آزاد شیرود
