لغت نامه دهخدا شهرغریب. [ ش َ غ َ ] ( اِ مرکب ) غریب شهر. بیگانه در شهر. بیگانه و اجنبی. ( ناظم الاطباء ). بیگانه. ( آنندراج ). || مسافر. ( ناظم الاطباء ) ( آنندراج ).
