لغت نامه دهخدا
شارقی. [ رِ قی ی ] ( اِخ ) عبداﷲبن موسی. مکنی به ابومحمد، از اهل قرآن است. وی از ابوالولید یونس بن مغیث بن الصفا و از او ابوعیسی و این اخیر از عبداﷲبن یحیی بن یحیی روایت حدیث کرده است. ( از معجم البلدان ).
شارقی
شارقی. [ رِ قی ی ] ( اِخ ) عبداﷲبن موسی. مکنی به ابومحمد، از اهل قرآن است. وی از ابوالولید یونس بن مغیث بن الصفا و از او ابوعیسی و این اخیر از عبداﷲبن یحیی بن یحیی روایت حدیث کرده است. ( از معجم البلدان ).
