سپیدان
فرهنگ فارسی
دانشنامه آزاد فارسی
سِپیدان
شهرستانی در شمال غربی استان فارس، مشتمل بر بخش مرکزی و بخش های بیضا و همایجان، با مرکزیت اداری شهر اردکان. از شمال به شهرستان اقلید، از شرق به شهرستان مرودشت، از جنوب به شهرستان شیراز، و از غرب به شهرستان مَمَسنی و استان کهگیلویه و بویراحمد (شهرستان بویراحمد) محدود است. سرزمینی کوهستانی است که کوه رونج، با ارتفاع ۳,۷۱۸ متر، در دَه کیلومتری شمال شهر اردکان، بلندترین نقطۀ آن است و کوه های چال کلاغ، تامار، زچو، و قوردان، که بالاتر از ۲,۵۰۰ متر ارتفاع دارند، از دیگر کوه های بلند آن محسوب می شوند. رودخانه های بشار، اردکان، شش پیر، چهل چشمه، و وزگ زهاب های این شهرستان را تشکیل می دهند. اقلیم شهرستان سپیدان معتدل مایل به سرد و نیمه خشک و جمعیت آن ۹۰,۳۳۹ نفر است (۱۳۸۵). مهم ترین آبادی های آن عبارت اند از اردکان، بیضا، ده پاگا، بهرغان، بانش، گویم (صادقیه)، و کوشک هزار . راه شیراز به یاسوج محور اصلی راه های ارتباطی این شهرستان را تشکیل می دهد. بخشی از شهرستان سپیدان، که به بیضا موسوم است، در روزگار باستان دَرِاِسفید نام داشت و اعراب نام بیضا بر آن نهادند. در تقسیمات کشوری نام بیضا محفوظ ماند و به یکی از بخش های این شهرستان منحصر شد و نام سپیدان، که یادآور نام باستانی آن است، به سراسر شهرستان اطلاق شد.
