سنگ یده. [ س َ گ ِ ی َ دَ / دِ ] ( ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) سنگی که در بدن حیوانات تولید گردد. ( ناظم الاطباء ). || سنگی است که هرگاه عزیمت بر آن خوانده بر کف دست مقابل آسمان کنند ابر و باران بسیار ببارد و این عمل در ترکان شایع است. حجرالمطر. ( از آنندراج ) : اشک را موی کشان تا سر مژگان آورد کار سنگ یده از ناله نی می آید.صائب ( از آنندراج ).عاشق که چو باران نکند گریه ندیدم سنگ دل خوبان همه سنگ یده باشد.محسن تأثیر ( از آنندراج ).باعث ریزش مژگان سرشکم شده ست دل سنگین تو سنگ یده را می ماند.میرزا رضی ( از آنندراج ).
فرهنگ فارسی
سنگی که در بدن حیوانات تولید گردد سنگی که هرگاه عزیمت بر آن خوانده بر کف دست مقابل آسمان کنند ابر و باران بسیار ببارد و این عمل در ترکان شایع است
