لغت نامه دهخدا ددن. [ دَ دَ ] ( ع اِ ) بازی. دید. لعب. لهو. دَدَاً. دیدان. ( منتهی الارب ).ددن. [ دَ دَ ] ( اِخ ) نام موضعی است در شعر ابن مقبل. ( معجم البلدان ).
