لغت نامه دهخدا خوش حنین. [ خوَش ْ/ خُش ْ ح َ ] ( ص مرکب ) خوش صدا. خوش آواز : گفت ای طوطی خوب خوش حنین هین چه بودت این چرا گشتی چنین.مولوی.
