لغت نامه دهخدا
خدین. [خ َ ] ( ع اِ ) یار. دوست. ( از دهار ) ( از منتهی الارب ) ( از آنندراج ) ( از ناظم الاطباء ). صدیق. مصاحب. ( یادداشت بخط مؤلف ). || معشوق. ( از منتهی الارب )( از آنندراج ) ( از ناظم الاطباء ). رجوع به خدن شود.
خدین
خدین. [خ َ ] ( ع اِ ) یار. دوست. ( از دهار ) ( از منتهی الارب ) ( از آنندراج ) ( از ناظم الاطباء ). صدیق. مصاحب. ( یادداشت بخط مؤلف ). || معشوق. ( از منتهی الارب )( از آنندراج ) ( از ناظم الاطباء ). رجوع به خدن شود.
