تاتری (Tatri) اصطلاحی است که در حوزه گوهرشناسی و معدن‌کاری، به یکی از روش‌های خاص استخراج لعل اطلاق می‌گردد. این شیوه، به جای کاوش‌های عمیق در رگه‌های اولیه کانی‌سازی، بر بستر‌یابی و جداسازی کانی‌های ارزشمند از رسوبات ثانویه تمرکز دارد. می‌توان گفت که این روش، نتیجه‌ی درک هوشمندانه‌ای از فرآیندهای طبیعی زمین‌شناسی است که به دلیل وقوع حوادثی نظیر زلزله، سیل یا حتی فرسایش‌های طولانی‌مدت، به تجمیع و انباشت کانی‌های باارزش در بستر رودخانه‌ها، دامنه‌ها و دشت‌های آبرفتی منجر می‌شود. در واقع، طبیعت در اینجا نقش یک غربالگر بزرگ را بازی کرده و کارِ معدن‌کاران را کمی ساده‌تر (یا شاید هم پیچیده‌تر، بسته به وسعت منطقه!) نموده است.
فرآیند تاتری، مستلزم جستجوی دقیق در میان سنگریزه‌ها، شن‌ها و خاکهای حاصل از فرسایش کوهستان‌هاست که در نتیجه‌ی بلایای طبیعی یا فرسایش‌های تدریجی، از مکان اصلی خود جدا شده و به نقاط پایین‌دست منتقل گشته‌اند. در این روش، معدن‌کاران با بررسی و الک کردن این مواد رسوبی، به دنبال ذرات لعل می‌گردند که به دلیل مقاومت بالا در برابر فرسایش و وزن مخصوص بیشتر، معمولاً در کنار سایر کانی‌های سنگین تجمع می‌یابند. البته، این کار به دقت و حوصله فراوان نیاز دارد؛ تصور کنید که بخواهید سوزن را از انبار کاه پیدا کنید، با این تفاوت که اینجا سوزن ممکن است یک لعل درخشان و ارزشمند باشد و کاه، میلیون‌ها سنگریزه بی‌خاصیت!
