لغت نامه دهخدا توانا کن. [ ت ُ / ت َ ک ُ ] ( نف مرکب ) تواناکننده. نیرومندکننده. قدرت دهنده : جهان آفرین ایزدکارسازتواناکن ناتوانانواز.نظامی.رجوع به توانا شود.
