تقدیرگر

لغت نامه دهخدا

تقدیرگر. [ ت َ گ َ ]( ص مرکب ) تعیین کننده سرنوشت. مُقَدِّر :
تقدیرگر شدند چو تقدیر یافتند
زانسو مقدرند و زینسو مقدرند.ناصرخسرو.رجوع به تقدیر و دیگر ترکیبهای آن شود.

گزارش محتوای نامناسب