تغافل پیشه

لغت نامه دهخدا

تغافل پیشه.[ ت َ ف ُ ش َ / ش ِ ] ( ص مرکب ) تغافل پسند :
ای تغافل پیشه ، ناپروا ز ما دل بد مکن
خاک پاافتادگان در شهربند دام تست.صائب ( از آنندراج ).

فرهنگ فارسی

تغافل پسند
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم