بی رامش

لغت نامه دهخدا

بیرامش. [ م ِ ] ( ص مرکب ) ( از: بی + رامش ) بی شادی. ناشاد :
همه بدسگالند و بیدانشند
زبیدانشی تیره بیرامشند.فردوسی.تن مرده چون مرد بیدانش است
که نادان بهر جای بیرامش است.فردوسی.