المطیع

لغت نامه دهخدا

المطیع. [ اَ م ُ ع ُ لِل ْ لاه ] ( اِخ ) فضل بن جعفربن المقتدر مکنی به ابوالقاسم ( 301 - 364 هَ. ق. ) بیست وسومین خلیفه عباسی. وی به سال 334 بخلافت رسید. رجوع به مطیع و تاریخ الخلفاء سیوطی چ 1 ص 264 و اعلام المنجد و معجم الانساب زامباور ج 1 ص 3 و ترجمه مازندران و استراباد رابینو ص 180 و حبیب السیر چ خیام ج 2 صص 302 - 305 شود.
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم