اللائی

لغت نامه دهخدا

اللائی. [ اَ ] ( ع اِ موصول ) آن جماعت مؤنث که. ( ترجمان علامه تهذیب عادل ). ج ِ اَلَّتی. آن زنان که. در اقرب الموارد بصورت «اللاءِی » ضبط شده است. رجوع به همین کتاب ذیل «لتی » و نیز ماده اَللاّتی شود.

دانشنامه اسلامی

[ویکی الکتاب] ریشه کلمه:
اللائی (۴ بار)
اسم موصول و مؤنث و الذّی است. از جمع آن فقط در قرآن فقط الّائی و اَلّلاتی بکار رفته مثل ، نیست مادران آنها مگر زنانی که آنان را زائیده‏اند و نحو زنانی که از نافرمانیشان می‏ترسد نصیحتشان کنید.
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم