اسفرورین
دانشنامه عمومی
نظر به وجود تپه باستانی داخل شهر اسفرورین می توان آن را مرکب گرفت از سپر ( حفاظ ) و ور ( دژ ) و علامت نسبت فارسی «ین». یعنی نام اسفرورین محل منسوب به دژ دفاعی بوده است. بر این اساس نام دو شهر اسفرورین و اسفراین را می توان مرکب از سپر ( حفاظ ) و یئون اوستایی ( یعنی جا ) یا علامت نسبت «این» به شمار آورد. یعنی در مجموع محل دارای حفاظ و سپر؛ گرچه نگارنده قبلاً با توجه به نام های کهن دیگر اسفراین، آن را از شکست دهنده ذلت و خواری گرفته است.
اسفرورین شهرستانی در مرکز دشت قزوین و در فاصله ۶۲ کیلومتری از مرکز استان واقع شده است. که از دید آب و هوایی نسبتاً سردسیر و پربارش است و در پیرامون آن زمین های کشاورزی وجود دارد که بیشتر باغ های انگور هستند.
در باختر این شهرستان کوه های رامند و سیاه کوه واقع شده و رودخانهٔ خررود از آن منطقه می گذرد.
آیین های محلی در مورد اعیاد و جشن های برداشت محصول در منطقه اسفرورین وجود دارد که حکایت از ریشه در قدمت و فرهنگ و اصالت مردم دارد. تپه باستانی اسفرورین در مرکز شهر گویای فرهنگ و تمدن دیرینه ی این دیار است که از دیرباز زبان و فرهنگ خود را حفظ کرده اند.
انگور رهاورد این شهر است؛ و به علت آب و هوای مناسب یکی از شیرین ترین انگورهای دنیا در شهر اسفرورین به بار می نشیند و کشمش اسفرورین نیز از بالاترین درصد شهد در سطح کشور برخوردار است.
اسفرورین یکی از بزرگ ترین شهرستان های تات نشین ایران است و مردم آن به زبان تاتی از زبان های ایرانی شاخه شمال غربی سخن می گویند. پیشینه این زبان به دوران مادها بازمی گردد.
در پنجشنبه ۳ خرداد ۱۳۴۱، اولین قسمت از املاک مالکان بزرگ قزوین در اسفرورین توسط محمدرضا پهلوی تقسیم شد و اسناد مالکیت ۹۵۰ نفر از کشاورزان به نمایندگان آن ها داده شد. شاه در این مراسم اظهار خوشوقتی کرد که اصلاحات ارضی ایران، باعث پیشرفت اصول کشاورزی و ازدیاد تولید و عدالت اجتماعی شده است.
دانشنامه آزاد فارسی
شهری در استان قزوین، شهرستان تاکستان، و مرکز اداری بخش اِسفَرورین. با ارتفاع ۱,۲۷۰متر، در دشتی در ۴۴کیلومتری جنوب غربی قزوین، سر راه تاکستان به شال، قرار دارد. اقلیم این شهر معتدل و خشک و جمعیت آن ۱۲,۱۱۳ نفر است (۱۳۸۵).
