لغت نامه دهخدا اسحاق وند. [ اِ وَ ] ( اِخ ) کوهی و ناحیتی به هرسین. در ده نو اسحاق وند نزدیک کرمانشاه در دخمه کوچکی حجاری برجسته ای است که صورت شخصی را در حال پرستش نشان میدهد. بعضی آن را منسوب بدوره ماد می دانند. ( ایران باستان ص 221 ). و رجوع به اسحاق آوند شود.
