لغت نامه دهخدا اسجر. [ اَ ج َ ] ( ع ص )حوض پاکیزه گل. ( منتهی الارب ). گردابی که موضع او گل خالص باشد. || سرخ چشم. ( تاج المصادر بیهقی ) ( زوزنی ). مؤنث : سَجْراء. ج ، سُجْر. ( مهذب الاسماء ). || ( اِ ) شیر بیشه. ( منتهی الارب ). اسد.
