منصور با

لغت نامه دهخدا

منصور با. [ م َ رُ بِل ْ لاه ] ( اِخ ) ( الَ... ) قاسم بن محمدبن علی ، از سلاله الهادی الی الحق ، صاحب یمن ( متوفی به سال 1029 هَ. ق. ) از ائمه زیدیه است. در صنعا ولادت و نشأت یافت. در سال 1016 مردم با او بیعت کردند و او فرستادگانی به قبایل مختلف گسیل کرد و کارش بالا گرفت و نایب السلطنه دولت عثمانی را در یمن کشت و بر تمامی ارض یمن مستولی شد و سرانجام در شهارة درگذشت. ( از الاعلام زرکلی ج 2 ص 786 ).
منصور با. [ م َ رُ بِل ْ لاه ] ( اِخ ) ( الَ... ) یعقوب بن یوسف بن عبدالمؤمن الکومی ، مکنی به ابویوسف و معروف به منصور مؤمنی ( 554-595 هَ. ق. ) از ملوک سلسله مؤمنیه در مغرب اقصی است. پس از وفات پدر به سال 580 به امارت رسید. ( از اعلام زرکلی ج 3 ص 1170 ). رجوع به همین مأخذ شود.
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم
فال تاروت فال تاروت فال ابجد فال ابجد فال ارمنی فال ارمنی فال رابطه فال رابطه