مناندر

لغت نامه دهخدا

مناندر. [ م ِ ] ( اِخ ) شاعر هزلسرای یونانی ( 342-292 ق.م. ). ابداع کننده کمدی جدید بود که شاعران نامداری چون پلوت و ترانس سبک او را دنبال کردند. ( از لاروس ).

دانشنامه عمومی

Menānder ( به یونانی: Μένανδρος ) ( حدود ۳۴۲ تا ۲۹۱ پیش از میلاد ) نمایش نامهنویس و شاعر هزلسرای یونانی بود.
وی سبک تازه ای را در زمینهٔ کمدی پدید آورد و در آینده چامه سرایانی چون "پلوت" و "ترنس" از اسلوبش پیروی کردند. او خانواده ای متمول داشت.
• سپر ( نیمه کاره )
• کشاورز
• دو فریبکار
• لجاجت ( تنها اثر او که دست نخورده به جا مانده است )
• کتاب راهنما
• مردان در قضاوت
• قهرمان
• کارخدونیوس
• چنگ نواز
• چاپلوس
• کونیازومنایی
• لوکادیا
• مستی
• مردی که او ازش بیزار بود
• ناخدای کشتی
• خشم
• دختری که گیسویش را شانه می زند
• دختری از پرینتوس
• گردن بند
• هرکول دروغین
• دختری از ساموس
• سیکونیایی
• بانوانی که با هم ناهار می خورند
• شبح
• تئوفورومنه
• تروفونیوس

دانشنامه آزاد فارسی

مِناندِر (ح ۲۹۱ـ۳۴۲ پ م)(Menander)
مِناندِر
نویسندۀ کُمدی، زادۀ یونان. متن کامل نمایش نامۀ کُمدی اش با نام مرد بدقلق (۳۱۶پ م) که قبلاً به سبب شهرت نویسنده اش و چند قطعۀ پراکندۀ آن شناخته شــده بود، در ۱۹۵۷ بر پاپیروس مصــری کشف شد. بخش های عمده ای از نمایش نامه های دختری از ساموس، حَکَمیّت، بی رحم ترین بُریدگی، و سپر نیز در دست اند. نمایش نامه های کُمدی اش که از پی رنگ های بذله گویانه و استادانه ای برخوردارند و اغلب از دسایس خانوادگی سخن می گویند، در دو نویسندۀ کمدی یونانی با نام های پلاوتوس و تِرِنس تأثیر نهادند.