مدائن. [ م َ ءِ ] ( ع اِ ) ج ِ مدینه. رجوع به مدینه شود. مدائن. [ م َ ءِ ] ( اِخ ) رجوع به مداین شود.
فرهنگ فارسی
مداین
دانشنامه عمومی
مدائن ( به معنی شهرها ) چنانچه تاریخ نویسان اسلام یاد کرده اند، از هفت شهر به نام های مشخص که در تلفظ آن ها اختلاف وجود دارد، تشکیل می شده است. گویا پنج شهر آن در زمان یعقوبی ( سده ۳ق ) وجود داشته که از این قرار بوده: شهر کهنه یعنی تیسفون و یک میل در جنوب آن اسبانبر و مجاور آن رومیه، هر سه در جانب خاوری دجله و در جانب دیگر بهرسیر که ریشهٔ آن اردشیر است و یک فرسخ زیر آن ساباط که به گفتهٔ یاقوت حموی، ایرانیان آن را بلاس آباد می نامیدند. پیش از روی کار آمدن شاهنشاهان اشکانی، سلوکیان در طرف راست رود دجله شهری ساخته بودند که آن را سلوکیه نام نهاده بودند. در زمان نخستین پادشاهان اشکانی، وقتی باقیمانده های یادگارهای اسکندر مقدونی به کلی از مرزهای ایران بیرون رانده شد، شهر سلوکیه به صورت نیمه ویرانه ای بود. شاهنشاهان اشکانی در طرف چپ رودخانه دست به احداث ساختمان های جدیدی زدند و تا اواخر دوران ساسانی ایجاد این ساختمان ها در دوطرف رود دجله ادامه یافت. به طوری که وقتی اعراب بر ایران مستولی شدند در این مکان هفت شهر وجود داشت و به همین سبب آن را مداین یعنی مدینه ها، شهرها، نام نهادند. چهل کیلومتر پایین تر از تیسفون خلفای عباسی شهر بغداد ( بغ+داد یعنی خداداده؛ زیرا بغ به زبان فارسی به معنای خداست و در زبان روسی و بعضی زبان های دیگر هند و اروپایی نیز همین مفهوم را دارد ) را که قبلاً نیز به صورت آبادی کوچکی در آن مکان وجود داشت بنا نمودند و آن را به عنوان دارالخلافه تعیین کردند. در سنتی که پس از سلطه اعراب بر ایران ادامه یافت، نام این شهر توسط اعراب به عنوان مترادفی برای پایتخت امپراتوری شکوهمند ساسانی یعنی تیسفون استفاده می شد. در سال ۶۳۶ میلادی، اعراب مسلمان که از سال ۶۳۳ م به سرزمین های ساسانیان حمله کرده بودند، طی نبردی بزرگ که به نام نبرد قادسیه شناخته می شود، آنها را شکست دادند. سپس اعراب به تیسفون حمله کردند و بخشهایی از مدائن را تصرف کردند. فرمانده مسلمان خالد بن عرفوطه به سرعت ولش آباد را تصرف کرد و با ساکنان رومیه و بهراسیر پیمان صلح بست. مفاد معاهده این بود که ساکنان رومیه در صورت تمایل می توانستند از آنجا خارج شوند، اما در غیر این صورت مجبور به تصدیق اقتدار مسلمانان و پرداخت خراج ( جزیه ) شدند. هنگامی که فرمانده مسلمان سعد بن ابی وقاص به مدائن رسید مسلمانان توانستند تعدادی از سپاهیان را به اسارت برده و ثروتهای زیادی از خزانه ساسانیان به غنیمت گرفتند و در اختیار سپاهیان مسلمان قرار گرفت. در سال ۶۳۷م سعد ، قعقاع بن عمرو التمیمی را مسئول دفاع از مدائن و شورحبیل بن السمط را به عنوان والی مدائن منصوب کرد. صحابی ایرانی پیامبر اسلام، سلمان فارسی در سال ۶۵۶/۷ م در مدائن به خاک سپرده شد. در سال ۶۶۱م، مدائن تحت کنترل خلافت اموی بود که به خلافت راشدین پایان داد. سیمک بن عبید العبسی در سال ۶۶۳م والی این کلان شهر بود و شخص دیگری به نام اسحاق بن مسعود در سال ۶۸۵م حاکم آن بود. آذریقه که از گروه خوارج بود به مدائن در سال ۶۸۷/۸۸م حمله کرده، و ساکنان آن را قتل عام کرد. این شهر سپس توسط کردم بن مرتد بن نجبه و مدتی بعد توسط یزید بن حارث شیبانی اداره می شد. در سال ۶۹۶م، شبیب بن یزید شیبانی، رهبر خوارج، مدائن را برای مدت کوتاهی اشغال کرد. در سال ۶۹۷م، مطرف بن المغیره به حکومت مدائن منصوب شد و بعداً در سال ۷۰۱م، حنظله بن الوراد و ابن عطاب بن ورقه به عنوان حاکمان کلان شهر منصوب شدند.