لغت نامه دهخدا نگ. [ ن َ ] ( اِ ) کام. سقف دهان. ( از برهان قاطع ) ( آنندراج ) ( فرهنگ خطی ). گنابادی : نَک ( دندان )، قیاس شود با نُک و نوک. ( از حاشیه برهان قاطع چ معین ).
