کاه و گل

لغت نامه دهخدا

کاه و گل. [ هَُ گ ِ] ( ترکیب عطفی ، اِ مرکب ) کاهگل. اندود :
این چه زبونی و چه افکندگی ست ؟
کاه و گل این پیشه خربندگی ست.نظامی.رجوع به کاهگل شود.

کاهگل