نوک تیز

لغت نامه دهخدا

نوک تیز. [ ن َ / نُو / نو / نُک ْ ] ( ص مرکب ) آنچه که رأسش تیز باشد. ( فرهنگ فارسی معین ). سرتیز.

فرهنگ فارسی

( صفت ) آنچه که راسش تیز باشد .

فرهنگستان زبان و ادب

{acute} [کشاورزی- علوم باغبانی] ویژگی برگی که از دو طرف شیب یکنواخت دارد و به تدریج نوک آن باریک می شود