منسه

لغت نامه دهخدا

( منسة ) منسة. [ م ِن َس ْ س َ ] ( ع اِ ) چوبدستی. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ).عصا و چوبدستی. ( ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ).
منسة. [ م َ ن َ س َ ] ( ع ص ) کهن سال از هرچیزی. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ).