مظفرعلی. [ م ُ ظَف ْ ف َ ع َ ] ( اِخ ) از استادان فن نقاشی ایران در دوره صفویه ( اواخر قرن نهم و اوایل قرن دهم هجری )، که قسمتی از تصویرهای ایوان چهل ستون و عالی قاپو در اصفهان از آثار اوست.نقاش پسرخوانده بهزاد است که پس از وفات وی شاه طهماسب صفوی تربیت او کرد و او سرآمد نقاشان عصر شد. ( یادداشت به خط مرحوم دهخدا ). رجوع به تاریخ ادبیات ایران ادوارد براون ج 4 ص 88 و مجمعالخواص ص 255 شود.
فرهنگ فارسی
( ف. قزوین ۹۹٠ ه.ق ) از نقاشان معروف و خواهر زاده کمال الدین بهزاد است که در خدمت او این هنر را کسب و بمرتبه عالی رسید. طراح و صورت ساز بی نظیر بود و در خطاطی و شطرنج نیز بغایت استاد و گاهی شعر میگفت . پدر او حیدرعلی از اهل تربت بوده است بهمین جهت او را تربتی نوشته اند . ولی نشو و نمایش در تبریز و قزوین است . مظفر علی نزد شاه طهماسب معزز و محترم بود و تصاویر عمارت دولتخانه و چهل ستون در قزوین اکثرا از اوست .
فرهنگ اسم ها
اسم: مظفرعلی (پسر) (عربی) معنی: مرکب از مظفر ( پیروز ) + علی ( بلندمرتبه )، نام نقاش معروف ایرانی در دوره صفویه
