لغت نامه دهخدا ( محضة ) محضة. [ م َ ض َ ] ( ع ص ) مؤنث محض. رجوع به محض شود. || زن خالص نسب. ( ناظم الاطباء ).- فضة محضة ؛ سیم بی آمیغ. ( ناظم الاطباء ).
