چیچله

لغت نامه دهخدا

چیچله. [ چی چ َ ل َ / ل ِ ] ( اِ ) پشته نرمی که بچه ها بر آن سرخورند. سرسره. زُحلوفَه :
خارج ، برون. جَمد، یخ و زحلوفه ، چیچله
داخل ، درون طبق ته وضوضاست مشغله.( نصاب الصبیان ).
چیچله. [ چی چ َ / چ ِ ل َ / ل ِ ] ( اِ ) بیماری و مرض. درد و رنج. ( ناظم الاطباء ).

گزارش محتوای نامناسب