پناگاه

لغت نامه دهخدا

پناگاه. [ پ َ ] ( اِ مرکب ) مخفف پناه گاه. جای پناه و مأمن را نیز گویند. ( آنندراج ).
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم