لغت نامه دهخدا
فناری. [ ف َ ] ( اِخ ) محمدبن حمزة. از علمای منطق و اصول و قاضی القضاة بروسة بود و در نزد سلطان بایزید مقام ارجمند داشت. در سال 833 هَ. ق. به حج رفت و پس از بازگشت درحالیکه نابینا هم شده بود درگذشت. او راست : شرح ایساغوجی. عویصات الافکار. فصول البدایع فی اصول الشرائع. انموذج العلوم. شرح الفرائض السراجیه. تفسیر الفاتحة. وی به سال 834 هَ. ق. / 1431 م. درگذشت. ( از اعلام زرکلی از الفوائد البهیة ).
