فقیهه

لغت نامه دهخدا

( فقیهة ) فقیهة. [ ف َ هََ ] ( ع ص ) مؤنث فقیه. ج ، فقهاء، فَقائِه. ( منتهی الارب ).

فرهنگ فارسی

مونث فقیه . جمع : فقهائ و فقائه

فرهنگ اسم ها

اسم: فقیهه (دختر) (عربی) (تلفظ: faqihe) (فارسی: فقيهه) (انگلیسی: faghihe)
معنی: داننده ی فقه، ( مؤنث فقیه )، آگاه به فروع احکام شرع