متقین

لغت نامه دهخدا

متقین. [ م ُت ْ ت َ ] ( ع ص ، اِ ) جمع عربی متقی در حالت نصبی و جری. ( یادداشت به خط مرحوم دهخدا ) :
از صادقین و فا طلب از قانتین ادب
وز متقین حیا وز مستغفرین بیان.خاقانی.چون چنین خواهی خدا خواهد چنین
میدهد حق آرزوی متقین.مولوی.و رجوع به متقی شود.
متقین. [ م ُ ت َ ق َی ْ ی ِ ] ( ع ص ) آراسته شونده و آراسته. ( آنندراج ) ( از منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ). آراسته وزینت داده شده. ( ناظم الاطباء ) ( از فرهنگ جانسون ).

فرهنگ فارسی

( اسم ) جمع متقی در حالت نصبی و جری ( در فارسی مراعات این قاعده نکنند ) .

دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] متقین به کسانی گفته می شود که دارای ملکه تقوا باشند. که در قرآن کریم و روایات ما، از متقین بسیار یاد شده است و صفاتی برای آنها بیان گردیده است.
در قرآن کریم برای متقیان، ویژگی ها و اوصافی ذکر گردیده که در اینجا بدان پرداخته می شود:
← ایمان به غیب، معاد، ملائکه، انبیاء و کتب اسمانی
۱. ↑ بقره/سوره۲، آیه۱۷۷.
دائرة المعارف قرآن کریم، برگرفته از مقاله تقوا.
...